Milletin taktığı lakaplar kolay unutulmaz, Turgay Şeren uzun yıllar gerek Galatasaray'ın gerekse Türk Milli Takımının göz bebeği olmuş ve efsaneler arasında yer almıştır. 1967 yılında futbolu bıraktığı için bizim yetişmemiz mümkün değildi ama başarısı ve efendiliği ile gönüllere taht kurmuştur; elveda büyük usta, nur içinde uyu.
Gelelim "panter" lakabının hikayesine; 17 Haziran 1951, rakip o zamanki adıyla Batı Almanya ve ev sahibi ağır favori, savaşta mağlup olduklarından ilk maçlarında kaybetmeye tahammülleri kesinlikle yok ve kendilerinden çok eminler.
|
Batı Almanya
|
Türkiye
|
||
|
1
|
Anton Turek |
1
|
Turgay Şeren |
| 2 | Jakob Streitle | 2 | Naci Özkaya |
| 3 | Jupp Posipal | 3 | Müzdat Yetkiner |
| 4 | Werner Kohlmeyer | 5 | Ali İhsan Karayiğit |
| 5 | Werner Liebrich | 4 | Eşref Özmenç |
| 6 | Fritz Walter | 6 | Hüseyin Saygun |
| 7 | Jupp Röhrig | 7 | Faruk Sağnak |
| 8 | Fiffi Gerritzen | 8 | Erol Keskin |
| 9 | Hans Haferkamp | 9 | Recep Adanır |
| 10 | Horst Schade | 10 | Gündüz Kılıç |
| 11 | Richard Herrmann | 11 | Lefter Küçükandonyadis |
| 13 | Erich Schanko | 13 | Mehmet Ali Has |
| 14 | Muzaffer Tokaç | ||
Ama Türkiye bu, sağı-solu belli olmaz ve Recep - Mehmet Ali'nin golleriyle yeniyoruz, yaklaşık 90.000 kişi sus pus, genç Turgay o gün lakabını halktan alıyor ve buna layık bir hayat sürüyor.
Bu arada Metin'e, Lefter'e ve Seba'ya selamlarımızı götür, "öbür taraf" seninle daha da güçlendi, nasılsa günün birinde sizleri "tribünden" izleyeceğiz...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder